Iedereen heeft wel eens op vakantie of in de tuin een shuttletje geslagen. Erg moeilijk is de sport niet, maar om het spel goed te beheersen en onder de knie te hebben vraagt toch wel wat meer. Gewoonlijk wordt dit spel als sport in een sporthal beoefend. Met soepele polsbewegingen dirigeert het racket de vederlichte shuttle over het gehele speelveld. Een snellere zaalsport dan het badminton is er niet. Het combineert de snelheid van squash en het elegante van het tennis. Een badmintonspeler is voortdurend in beweging: starten, lopen, afremmen, draaien, wenden, terwijl tijdens die bewegingen de shuttle ook nog geraakt en geplaatst moet worden. Slaan, en terug naar de basis, shuttle en tegenstander niet uit het oog verliezend. De sport vraagt om snelheid, behendigheid en een redelijke conditie.
Met neemt aan dat in India het badminton is ontstaan. Daar werd het spel Poona gespeeld, genoemd naar de stad Poona, zo’n 50 km boven Bombay. Engelse legerofficieren introduceerden het spel bij terugkomst in het vaderland. Rond 1873 werd het spel inmiddels al druk gespeeld op het landgoed van de hertog van Beaufort in Gloucestershire. Dat landgoed droeg de naam Badminton en verondersteld mag dan ook worden dat het landgoed de naamgever van het spel is. Overigens ziet men op oude Europese schilderijen toch ook een spel dat behoorlijk op het badminton lijkt. Waarschijnlijk waren andere namen voor het spel in gebruik.
In zuidoost Azië is het badminton bijkans dé volkssport. In Europa timmeren met name Denemarken en Engeland behoorlijk aan de weg. Nadat het badminton in 1972 en 1988 als demonstratiesport op de Olympische Spelen te zien was, heeft het sinds 1992 een vaste plaats op het programma.
Gezegd was al, dat het badminton de snelste zaalsport is. Tan Boon Heong uit Maleisië heeft met zijn smashes het Guiness Book of World Records gehaald. Met maar liefst 421 km per uur werd de shuttle naar de andere kant van het net geslagen……